..Και καθώς φεύγει ολοταχώς η νεκροφόρα, ο Φώντας, η πετσέτα πάντα στον ώμο και στο χέρι το ξυράφι και το πινέλο, τρέχει, τρέχει ο Φώντας όσο μπορεί πιο γρήγορα, φωνάζοντας και κλαίγοντας, κλαίγοντας και φωνάζοντας:
"Την κόντρα, Γιώργη μου... να με συγχωρείς, Γιώργη μου, με πήρε η ώρα και δεν πρόλαβα να την τελειώσω, Γιώργη μου... εκεί στη λακκουβίτσα, Γιώργη μου... τη λακκουβίτσα της τύχης, Γιώργη μου...